یک وسیله الکترونیکی و اینهمه بی قراری و حس ناامنی
حتما تا به حال تجربه کرده‌اید که وقتی برای دیدن یک عکس یا دیدن یک ویدیو یا به هر ضرورت دیگری گوشی موبایلتان را برای لحظاتی به کس دیگری میدهید، مستقل از آنکه آن شخص چه کسی باشد اصلا حس خوبی ندارید.
سوال این است که چرا؟ واقعا چه وسیله دیگری از وسایل زندگی ما هست که با دیدن اینکه در اختیار کس دیگری است اینهمه حس بد و ناامنی و بی‌قراری برای ما ایجاد شود.
کمی فکر کنید چرا این بی قراری در حالی که کس دیگری از اتوموبیل، راکت تنیس، کتاب مورد علاقه، خودکار گرانقیمت و یا کاپشنی که دوستش دارید استفاده کند بوجود نمی‌آید. حتی تصور اینکه کس دیگری روی تختخواب شما خوابیده هم این بی قراری را به آدم نمیدهد. حتی لپ‌تاپی که بر روی آن شبکه‌های اجتماعی نصب نشده باشد هم به این اندازه برای ما مهم نیست.
نوموفوبیا یا بدون موبایلم هرگز!
میتوان با اطمینان گفت که جا گذاشتن و دور بودن از هیچیک از وسایل دیگر زندگی امروز ما به اندازه دور بودن از گوشی موبایل ما را دچار استرس و دردسر نمیکند به نحوی که امروز بیماری جدیدی به لیست بیماریهای رایج افزوده شده به نام نوموفوبیا یا سندروم دوری از موبایل و آش آنقدر شور شده است که حدود 25% از مردم معتقدند بدون گوشی هوشمند خود قادر به ادامه زندگی نیستند. (لینک توضیحات بیشتر از سایت متمم)
گوشیهای هوشمند خود واقعی ما هستند
گوشی هوشمند ما میداند که ما با چه کسانی حرف میزنیم و عضو چه گروههایی در شبکه های اجتماعی هستیم. اگر اهل معاشرت متنی (تکست چت) هم باشید که تا دو رقم اعشار پته شما را روی آب میریزد. حتی میتواند با دقت 10 متر مشخص کند که ما کجا بوده ایم و یا هستیم و یا خواهیم رفت.
لیست تاکسی‌هایی که از مبداهای مختلف به مقاصد مختلف گرفته‌ایم را نشان میدهد. اطلاعات بانکی ما را دارد و به راحتی میتوان با آن به حساب بانکی ما سرک کشید. حتی غذاهای آنلاینی را هم که سفارش داده‌ایم قابل ردیابی است. اینکه چه موسیقی گوش میدهیم و یا چه عکسهایی با چه کسانی داریم را هم در سه سوت لو میدهد! حتی میتوان با دسترسی به گوشی کسی خودمان را جای او جا زده و از سد پروسه‌های راستی آزمایی عبور کنیم.
خود واقعی ما در آینه گوشیهای هوشمند
واقعیت این است که گوشیهای هوشمند ما تبدیل به نسخه بسیار دقیقی از خود واقعی ما شده‌اند. همان خود واقعی که به کمتر کسی نشانش میدهیم و خب مسلم است که اینچنین نسخه دقیق و عریانی از خود را باید بسیار محافظت کرد.
گوشیهای هوشمند ما در واقع تبدیل به یک امتداد بیرونی از مغز و شاید قلب ما شده‌اند و دور نیست روزی که این امتداد هوشمند در بدنمان جاسازی شود و خلاص! پس تا آن روز دو دستی گوشیهای هوشمند خود را بچسبید.
