شهرک اکباتان

جوانی بیست و چهار ساله به نام رحمان گلزار شهرکی میسازد به نام اکباتان، با دست خالی و با تکیه بر اعتماد مردم. انقلاب میشود و اموالش مصادره میشوند. چرا؟ چون آپارتمانها را پیش فروش کرده بوده و با پول خودش نساخته بوده است.

رحمان به آمریکا میرود و شهرکهای دیگری میسازد. میلیاردر میشود و به راهش ادامه میدهد. در این میانه برادرش با جعل سند به دادگاه لاهه شکایت میبرد که اکباتان مال او بوده است و چون او پاسپورت آمریکایی دارد، ایران اگر محکوم شود باید یک میلیارد دلار غرامت به او بپردازد. رحمان گلزار به عشق کشورش به دادگاه میرود و شهادت میدهد که سند جعلی است و ایران را از یک خسارت بزرگ رهایی میدهد.

آزاد راه تهران شمال

در سال 1373 دولت آقای هاشمی از او میخواهد که با سرمایه گذاری 400 میلیون دلاری آزاد راه تهران شمال را ظرف مدت 4 سال برای ایران بسازد و او میپذیرد که با سپرده گذاشتن نزد بانک مرکزی ایران کار را آغاز کند و در ازای پروژه هم مقادیری زمین در اطراف آزادراه را برای شهرک سازی استفاده کند.

رییس جمهور به معاون اول دستور اجرایی شدن میدهد و همزمان پیش بینی میکند که «نمی گذارند این کار انجام شود. گفتم چرا؟ گفتند در ایران نمی­گذارند کارهای بزرگ انجام شود. همین که کار شروع شد، با یک نطق قبل از دستور در مجلس و یا با یک مقاله در روزنامه ها و یا با احضاریه یک دادگاه او را از کشور می رانند.»

تقریباً همین طور شد و موفق نشدیم پروژه را با آن همه مقدمه شروع کنیم (خاطرات کمال خرازی) و آقای گلزار یکبار دیگر ایران را ترک کرد. در ماه های پایانی دولت آقای هاشمی اجرای طرح به بنیاد مستضعفان واگذار شد و پروژه­ای که باید ظرف چهار سال به پایان میرسید هنوز بعد از بیست و اندی سال به میانه خود هم نرسیده است.

(نقل از مصاحبه حسین مرعشی با روزنامه سرمایه)

امروز بعد از 40 سال وقتی رحمان گلزار از ایران حرف میزند و ما نیز وقتی یاد این همه فرصت سوزی میافتیم بغض میکنیم.