این روزها به مدد انقلاب دیجیتال کانالهای ارتباطی زیادی پدید آمده اند که شبانه روز و با تمام توان مشغول رساندن انواع اخبار بد، منفی و بعضا حال بهم زن به ما هستند. از تصاویر سر بریدن آدمها توسط داعش بگیرید تا قحطی در یمن و وضع فاجعه بار زلزله زدگان کرمانشاه یکسال پس از مصیبت وارده، در کنار اخبار تحریم و کاهش ساعتی هزار تومان ارزش پول ملی، همه و همه بی وقفه توسط ماهواره، تلگرام، سایتهای خبری، اینستاگرام و غیره به گوش و چشم ما رسانده میشود.
در این هنگامه آدمی حیران میماند که چرا هیچکس هیچ غلطی نمیکند و چه شد که ناگهان اینهمه بدی در دنیا بوجود آمد و ما اینهمه بدبخت شدیم. کمتر کسی حال خوب دارد و هر کس نگران بیرون کشیدن کهنه گلیم پوسیده خود از آب است. با خودم گفتم بد نیست پس از مدتها چیزی بنویسم شاید حتی حال یک نفر را بهتر کند.
اول آنکه، وضع دنیا همیشه به همین مزخرفی بوده است. ظلم و بیماری و تجاوز و قتل و غارت و بلایای طبیعی همواره مهمان زندگی بشر بوده اند. تنها تفاوت دوران کنونی با دوران گذشته این است که امروز در سایه تسهیل ارتباطات و گسترش رسانه ها همه چیز ثبت و ضبط شده و پیش چشم ما قرار میگیرد. نتیجه این است که ما تصور میکنیم اخیرا دنیا به باد فنا رفته و قبلا همه چیز گل و بلبل بوده است.
دوم آنکه، به قول رولف دوبلی، شما مسئول ایجاد وضع کنونی جهان نیستید و به تنهایی هیچ کاری نمیتوانید انجام دهید مگر آنکه آدم معروفی مانند دونالد ترامپ، ولادیمیر پوتین، اگوستوس سزار و یا ناپلئون بناپارت باشید. اگر زبانم لال به این فکر میکنید که اکسیر جادویی پیدا کرده اید که به جنگ و مصیبتهایی مانند آن پایان میدهد باید در افکارتان تجدید نظر کنید. حتما کسی که از شما به موقعیت نزدیکتر است و به شکل حرفه ای به مشکل نگاه میکند راه حل شما را شنیده و با دلیل موجهی آنرا رد کرده است.
سوم آنکه، بیایید سعی کنیم درک کنیم که تماشای تصاویر و دنبال کردن اخبار فجایع هیچ کمکی به هیچ کسی به خصوص قربانیان و خود ما نمیکند.” علاقه مندی به تراژدیهای جهانی چیزی جز چشم چرانی نیست. مطلع بودن شاید حس انسانی بیشتری به ما بدهد اما در واقع داریم خودمان را فریب میدهیم.” خلاصه اینکه از اینکه در آفریقا بیمارستان نساختید و به جایش به کارتان رسیده اید حس بدی نداشته باشید. دلیلی ندارد که چون در قیاس با قربانیان بمباران حلب وضعیت بهتری دارید احساس گناه داشته باشید. وضعیت میتوانست کاملا برعکس باشد و شما زیر آن بمبها قرار بگیرید.
چهارم آنکه اگر میخواهیم واقعا کمکی به بهبود وضع موجود بکنیم، بهترین راه این است که از طریق سازمانهای خیریه و حمایتی مورد اعتماد پول نقد بدهیم. اسیر احساسات شدن و تلاش برای دخالت در کار سازمانهای حمایتی و اقدام اجرایی شاید اندکی حال خودمان را بهتر کند اما در نتیجه و حال مصیبت زدگان تاثیر زیادی ندارد.
پنجم اینکه، برای چیزهایی که کنترلی بر آنها ندارید (نرخ ارز، تحریمهای جدید، جنگ، تحولات سیاسی عمده، خروج شرکتهای خارجی و هزار کوفت و زهرمار دیگر) حرص نخورید. شاید باید فقط مانند یک گربه هوشیار در آفتاب بنشینیم و دست و پایمان را دراز کنیم.
این نوشتار اقتباسی آزاد از کتاب هنر خوب زندگی کردن نوشت هرولف دوبلی است.
مبارک باشه. سایت جدید خیلی قشنگ و شیک و چشم نوازه.
بنویسین توش. حیفه 🙂
نکته مهم اینه که ما در همه حال به دنبال رابطه برنده برنده برنده باشیم. الان چه کاری می توانم انجام دهم که برای من، دیگری و محیط مفید باشد. موضوعی که عموماً به آن دقت نمی کنیم.