همیشه تاریخ دست بالای دست بسیار بوده و روی دست هر هنرمندی کسی آمده که هنرمندتر یا همطراز بوده است اما هنرمندانی که مسئولیت اجتماعی خود را نیز درک کرده و جدی گرفته باشند انگشت شمارند.
هنرمندان معلمین اخلاق جامعه نیستند اما واقعیت این است که هنرمندان بواسطه کار هنری و با پول و توجه مردم به هر جایگاهی که در آن هستند رسیده اند و نمیتوانند پس از رسیدن به برج عاج پشت به مردم کنند و عافیت طلب شوند. لازم است و باید که در کنار مردمی که آنها را ساخته اند بمانند و کمترین کاری که میتوانند بکنند این است که صدای مردمشان باشند.
عالیجناب محمدرضا شجریان بی تردید یکی از این اسطوره های جاویدان آسمان هنر ایران زمین است که با درک روشنی از مسئولیت اجتماعی خود همیشه کنار مردم ایستاد و هزینه داد حتی به قیمت خاموشی ظاهری آوازش که تا ابد در قلب آن بخش از مردمان آگاه ایران که طالب حقیقتند طنین خواهد داشت.
گذشته از وجه هنری استاد شجریان، معتقدم حتی اگر آواز او را کنار بگذاریم وجه کاریزماتیک و اندیشه ایشان هم بسیار ناب و آموختنی است و چکیده آن در این ویدیوی کوتاه شده که ارزش هزاران بار دیدن دارد، بازتاب داده شده است.
